Πάντα δίνω εύσημα κι έτσι να πω ότι τις Σεϋχέλλες μου τις σύστησε ο Βασίλης Ζούλιας και η Χριστίνα Πολίτη που ξέρουν τα γούστα μου και την τρέλα μου με τα ελληνικά προϊόντα και το νόστιμο φαγητό. Οι Σεϋχέλλες είναι από τα μαγαζιά που με ενθουσιάζουν και μόνο για την προσπάθεια να ξαναφάμε αυθεντικά Ελληνικά προϊόντα στα μαγαζιά της πόλης. Πού αλλού μπορώ να φάω εξαιρετικά φλωμάρια Λήμνου με κόκκορα, καπνιστή μπριζόλα Σενετάκη, και χίλιες άλλες λιχουδιές; Πλέον δυσκολεύομαι ακόμα και να τα αγοράσω, πόσω μάλλον να τα γευτώ μαγειρεμένα.
Η Άννα Ρεπούση και ο Φώτης Φωτεινόγλου αξίζουν χίλια μπράβο! Δεν ξέρω πόσο θα αντέξουν διότι χρειάζεται μεγάλη τρέλα να τρέχεις όλη μέρα να μαζεύεις τυριά, λουκάνικα κι άλλες λιχουδιές από λιμάνια, ΚΤΕΛ και το βράδυ να 'σαι όρθιος με το χαμόγελο να εξυπηρετείς πελάτες. Νέα παιδιά είναι όμως κι έχω ελπίδες ότι θα αντέξουν!
Στην ίδια πλατεία βρισκόταν απέναντι το πιο αγαπημένο μου μπαρ, η Αστοιβή, στέκι μου την δεκαετία του 1998-2008 που δεν υπάρχει πια, και μεσοτοιχία με τις Σεϋχέλλες είναι το αγαπημένο ταϋλανδέζικο πολλών εξ' υμών, το TAMARIND. Έτσι θυμάμαι καλά το καφενείο Μπαχάμες, όπου σήμερα στεγάζεται το νέο μεζεδοπωλείο Σεϋχέλλες .
Είχε μια ακατάπαυστη βοή από έντονες πολιτικές συζητήσεις αλά ελληνικά. Έτσι όταν μπήκα στις Σεϋχέλλες και βρήκα μέσα πολλά μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου να τρώνε και να μιλούν με πάθος, ένοιωσα σαν τίποτα να μην είχε αλλάξει στην αύρα του κτιρίου και την ατμόσφαιρα παλιού αστικού καφενείου που υπήρχε παλιά. Η διαφορά είναι ότι οι Σεϋχέλλες ( πρώην Μπαχάμες) σερβίρουν ένα εξαιρετικό value for money φαγητό. Και τις Κυριακές το μεσημέρι συχνά έχουν ζωντανή μουσική. Παίζουν οι Ρεμπετιέν με κλαρίνα και βιολιά! Το μόνο που δεν αντέχω βέβαια είναι το τσιγάρο που πάει σύννεφο.
Η κουζίνα είναι ανοιχτή και κάνει παρέα και στους καθήμενους στο μπαρ. Στην μπάρα μπορείτε να φάτε αλλά και απλά να απολαύσετε περιποιημένα cocktails με 6 ευρώ!
Χάζεψα τον σεφ που προετοίμαζε το χοιρινό που το μαρίναραν όλο το βράδυ για να μαλακώσει. Το κότσι τους είναι πεντανόστιμο και η μερίδα είναι πολύ μεγάλη, ίσως και για 2 άτομα, όπως και τα περισσότερα από τα κυρίως πιάτα.
Δοκίμασα γλώσσα μοσχαρίσια ψητή, και χαμογέλασαν μέχρι και τα αυτιά μου. Πρώτα την είχαν μαγειρέψει σωστά - πράγμα σπάνιο - και μετά την είχαν περάσει από το γκριλ για να πάρει την νοστιμιά της κάπνας. Από ζυμαρικά πήραμε παπαρδέλες με βουβαλίσιο καβουρμά του Μπόρα από την Κερκίνη, ίσως από τα πιο νόστιμα καλούδια της Ελλάδας. Τα μαγουλάκια στην λαδόκολλα τα συστήνω ανεπιφύλακτα διότι ήταν σκέτο λουκούμι και συνοδεύονταν με τόσο άψογα τηγανισμένες πατάτες που παραγγείλαμε και εξτρά μερίδα! Η σπαλομπριζόλα ήταν επίσης πολύ νόστιμη κι η επιτομή της λέξης σταβλίσια.
Αν δεν θέλετε κυρίως πιάτα, δοκιμάστε τα καταπληκτικά τυριά τους - μόνο τα καλύτερα - όπως οι χλωρές μανούρες από Σίφνο κι από Κίμωλο κ.α. Και συνοδέψτε τα με χύμα ξινόμαυρο του Κωστή Δαλαμάρα, έκτης γενιάς οινοποιού της Νάουσας που ξέρει να τιμά την φοβερή πολυπλοκότητα του μοναδικού αυτού κρασιού της Μακεδονίας.
Σεϋχέλλες, Κεραμεικού 49 στο Μεταξουργείο
Τηλ. 694 420 6407