Μαγειρεύουμε για να πάρουμε μαζί μας σε ταπεράκι

Υποθέτω ότι αν σου αρέσει να μαγειρεύεις , μαγειρεύεις παντού και πάντα και για όλους.

Έχεις κατά κάποιο περίεργο τρόπο αυτό το ρόλο.

Μου έλεγε χθες μια φίλη για έναν κοινό γνωστό που έχει ένα μπλογκ με συνταγές γκουρμέ : "Θυμάμαι, είχαμε πάει για διακοπές στη Σίφνο και είχαμε νοικιάσει μιά παρέα ένα σπιτάκι. Ε! βγαίναμε από τη θάλασσα και πάντα μας περίμενε μια πατατοσαλάτα, ένα τηγανιτό ψαράκι, ένα μεζεδάκι...". Όλοι κολυμπούσαν, έκαναν ηλιοθεραπεία και εκείνος μαγείρευε! Περίεργο αλλά έτσι γίνεται.

Όλοι μας αναλαμβάνουμε κάποιο ρόλο στη ζωή. Ίσως δια βίου, ίσως για λίγο καιρό και μετά αποφασίζουμε να αλλάξουμε Ρόλους.

Έτσι, είναι,κάποιος πάντα στη παρέα μιλάει για φαγητό ή μαγείρεμα λίγο παραπάνω από τους άλλους. Εχει πλάκα : όλοι στη παρέα λένε κάτι σαν "να πάμε τριήμερο οδικώς στη Θεσσαλονίκη" και ο "μάγειρος" της παρέας σκέφτεται τί μπορεί να μαγειρέψει για να μασουλάνε μέσα στο αυτοκίνητο, κάτι που να τρώγεται και κρύο, ίσως γλυκό, να μην είναι όμως και σιροπιαστό και στάζει, μήπως να κάνω τυροπιτάκια , εκεί είναι ταγμένο το άτομο αυτό.Κάποιος άλλος κατεβάζει χάρτες διαδρομής , κάποιος άλλος βρίσκει ένα φθηνό ξενοδοχείο, έτσι μαγικά μοιράζονται οι ρόλοι και αναλαμβάνονται οι ευθύνες...

Είναι γνωστή η εμμονή μου με τους ελληνικούς μεζέδες. Τους θέλω περιποιημένους , μοντέρνους και ξύπνιους. Θέλω να φύγουν από το ρόλο που είχαν μέχρι τώρα και να αναδειχθούν σε μικρούς πρωταγωνιστές Της ελληνικής κουζίνας.

Η πιο πετυχημένη συνταγή για κεφτεδάκια μέχρι στιγμής, έχει λίγο από Ανατολή μέσα του, λίγο κόλιαντρο φρέσκο ψιλοκομμένο ή σε σκόνη.
Διαβάστε το blog της  Two Minutes Angie.