Άθενς Σπέσιαλ

Τρελαίνομαι για την Αθήνα, την αγαπώ, μου κάνει κάτι, ρε παιδί μου, ακόμα με μαγεύει, όπως τον Χατζηχρήστο που κατέβαινε για πρώτη φορά από τη Λαμία.

Με γοητεύει το κτίριο της Λέσχης αξιωματικών, το Χίλτον και απέναντι ο Δρομέας. Λατρεύω τις μαρμάρινες εισόδους-μαυσωλεία με πολυθρόνες του Σαρίδη, της Ρηγίλλης και της οδού Λυκείου και όλα τα παράθυρά τους που το βράδυ ανάβουν λαμπατέρ με καπελάκια και φαίνονται από κάτω τα ταβάνια και μισοί πίνακες στους τοίχους.

Λατρεύω την ιντερνάσιοναλ Αθήνα και τις γειτονιές της, μα πάνω απ' όλα το φαγητό της. Μπορείς να βρεις τα πάντα: ουκρανικά, αφρικάνικα, ποντιακά, μεξικάνικα, μανιάτικα, από την Νάξο και τον Ψηλορείτη. Νουντλς από την Σεούλ, πιλάφια περσικά, χαλούμια, κούρδικα, αρμένικα και σούσι από την Οζάκα.

Μπορείς να βγαίνεις μια ζωή έξω και να μην τελειώσουν ποτέ τα μαγαζιά της.

Έχω γυρίσει όλη την Αττική, μιας και τρώω έξω τέσσερα με πέντε βράδια τη βδομάδα. Μόνος ή με φίλους γυρνώ την πόλη από τη μία άκρη ως την άλλη και ψάχνω καλό φαγητό.

Θέλω κι εγώ να μάθω ποιος μαγειρεύει καλά, ή μάλλον καλύτερα από αυτούς που ήδη ξέρω. Πού έχει καλό φαγητό δε θα σας πω, γιατί απλά κι εγώ ακόμα αυτό ψάχνω. Μάζεψα όμως εδώ τα αγαπημένα μου, που νιώθω σαν στο σπίτι μου και που πάω μετά χαράς μετά την πιο κουραστική μου μέρα.

Δεν γράφω "τα καλύτερα" αλλά "τα αγαπημένα μου", έχει μεγάλη διαφορά! Ξέρετε "καλό" και "καλό" μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά σαν τα δύο άκρα του Γαλαξία.

Το καλό φαγητό θα το βρείτε όμως μόνοι σας, ό,τι κι αν σας λέω εγώ. Διάθεση να έχετε για γύρες και βόλτες σε γειτονιές που ούτε ξέρετε πως υπάρχουν.