Στη Θεσσαλονίκη για Χριστούγεννα

Αυτή τη  πόλη την έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου για την χαλαρότητα και την ανοιχτωσιά της. Έχω περάσει πολλά Χριστούγεννα εκεί. Άλλες φορές πάλι ανεβαίνω το τελευταίο σαββατοκύριακο πριν τις γιορτές ν’αναπνεύσω λίγο βορινό αέρα .  Σπάνια χάνω το ετήσιο Χριστουγεννιάτικο πάρτυ του Stretto με τα χάλκινα να μας κρατάνε συντροφιά, αφού πρώτα όμως καταβροχθίσω μπόλικα «βομβίδια» στην αγορά Μοδιάνο για να έχω δυνάμεις για το γλέντι. 



Mετά περνάω μια βόλτα από το Balkan να πιω μονορούφι δυνατό espresso και να συνέλθω. Τον κάνουν τέλειο!
Και Θεσσαλονίκη χωρίς Belair  είναι σαν λουκουμάς χωρίς μέλι. Τα νιάτα μας έχουμε φάει εκεί μέσα χορεύοντας, αλλά ακόμα κρατιέται το άτιμο. Η πιο ωραία μουσική για αργά το βράδυ. 

Δεν υπάρχει περίπτωση να ανέβω και να μην περάσω από το  De Facto, το σαλόνι του σπιτιού μας, όπως συνηθίζουμε  να το λέμε στην παρέα μου. Στο κέντρο του μαγαζιού κάθε χρόνο στολίζουν  την κολόνα από μπετόν σαν να ήταν Χριστουγεννιάτικο δέντρο. 

 


Το πιο αγαπημένο μου wine bar είναι το Cinque Terre που έχει και νόστιμα πιάτα να συνοδεύσει τον οίνο τον αγαπητό.  Εδώ έχω πιει αυτό που λέμε "κρασάρες" και στην μέση έχουμε τσακίσει τις καλύτερες  Bruschette και Pizzelle. Αν μάλιστα βρίσκομαι στην πόλη  Δευτέρες, θα περάσω οπωσδήποτε εκεί το βράδυ μου, διότι έχουν live jazz με υπέροχο γκρουπ.




 
Αν πάλι είμαι σε γιορτινό  ισπανικό mood, τότε ο δρόμος μου θα με βγάλει κατευθείαν στο Punto ES. Εκεί θα υποκλιθώ στον εξειδικευμένο Μακεδονικό αμπελώνα που δεν βρίσκω συνήθως στους καταλόγους της Αθήνας και θα τον χαρώ με yummy tapas.



Στο Don't Tell Mama έχω ευχαριστηθεί cocktail με την ψυχή μου, μια και τα προσφέρουν στην απίστευτη τιμή των 6 ευρώ. Με τέτοιες τιμές μπορώ να πίνω στην υγειά της Cuba libre ή της μαργαρίτας forever.



Η ομάδα του παλιού Pasta Flora έφτιαξε ένα ακόμα μαγαζί το Φρειδερίκο αγάπη μου με αισθητική pop vintage των 60’s και πολύ χαμηλές τιμές στα ποτά. Η τέλεια επιλογή για τους λάτρεις του Andy Warhol.



Αν είστε όμως σαν κι εμένα Velvet Underground τύποι, ένα  είναι το σωστό μέρος για εσάς, η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ. Εδώ θα διακτινιστείτε μεμιάς στο Factory των 60's. Ή στα αντίστοιχα μέρη στο Βερολίνο. Είναι το στέκι όλων των φοιτητών της Σχολής Καλών Τεχνών, και στο υπόγειο του μαγαζιού υπάρχει πάντα έκθεση κάποιου καλλιτέχνη. Μάλιστα  ένας φοιτητής που εξέθετε στην Kουκουβάγια, φέτος βραβεύτηκε στην Biennale της Βενετίας. Όλα  τα cocktails στα 6 ευρώ, οπότε το ευχαριστιόμαστε. Με τέτοια τέλεια μουσική, εδώ θα μας βρουν οι πρώτες πρωινές ώρες.
Και σαν ξημερώσει,   βγαίνοντας μυρίζει τέλεια διότι στη γωνία είναι ο Χατζής, ο ορίτζιναλ ζαχαροπλάστης από την Πόλη !!!  





Που με βρίσκουν οι μικρές ώρες αν με πιάσει λόρδα; Και τι τρώω  μετά από τόοοοοσο ποτό;
Δύο είναι τα δικά μου μέρη για να συνέλθω λιγάκι μετά από κρεπάλες. 
Ένα μπολ ζεστή σούπα στο πατσατζίδικο Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ στην Αριστοτέλους  μέσα στην αγορά. (Από τότε που ο Τσαρούχας έκανε την ανακαίνιση, δεν μου κάνει καρδιά να ξαναπάω.  Δεν μπορώ να τρώω ψιλοκομμένο πατσά δίπλα σε φιστικί τοίχους και διακόσμηση Leroy Merlin.)




Αλλά αν θέλω κάτι βρώμικο κι έχω όρεξη για απίστευτες ατάκες, τότε πάω καρφί στην καλύτερη καντίνα της πόλης στη Σταυρούπολη, στο Μαύρο. Στην ερώτηση μου "Τί έχει μέσα το  Άζαξ;" (έτσι ονομάζει το μυστικό του υλικό που κάνει το κρέας νόστιμο) η απάντηση του  είναι " Αγίασμα από την Παναγία Σουμελά"  H σύνθεση του Άζαξ είναι τόσο καλά φυλαγμένο μυστικό όσο και το  ποιος σκότωσε τον Κέννεντυ.
Και  βέβαια στη Θεσσαλονίκη τρώω τα πάντα όλα μέσα σε σάντουιτς.






Τα "καλαμάκια" τα αφήνω για την δική μου πόλη και τους ντεμέκ μοντέρνους τύπους της! Με αυτά που το μόνο που μπορείς να σουβλίσεις είναι ο Φραπές.