Λουκουμάς... ο Παράδεισος

Αυτό που όλοι θυμόμαστε δεν είναι κάτι από τα τετριμμένα, όπως η θάλασσα κ.λπ. Είναι οι λουκουμάδες και το θερινό σινεμά. Όταν έρχονται τα παιδιά να μας επισκεφτούν, 30 χρόνια μετά, ψάχνουν για λουκουμάδες (με όχι τόσο μεγάλη επιτυχία), ενώ εκείνες τις μέρες τα μέρη που πουλούσαν λουκουμάδες βρίσκονταν παντού, και σίγουρα στη Σκιάθο.

Τα θερινά σινεμά είναι ακόμη εδώ, λίγο πιο περιποιημένα, αφού οι ταινίες δεν προβάλλονται πια σε κτίρια, αλλά σε οθόνες. Όμως, οι λουκουμάδες δεν βρίσκονται πια παντού. Αν τους βρείτε, δείχνουν διαφορετικοί, κάπως πιο «ευπρεπείς», πιο βαριοί, πιο στρογγυλοί, πιο εμπορικοί. Ελπίζω να ξεκινήσουμε ένα κίνημα για την επιστροφή των σπουδαίων λουκουμάδων του παρελθόντος, και να αρχίσουμε να προβάλουμε τις ταινίες των θερινών σε τοίχους και όχι σε οθόνες.

Κάπως έτσι ήταν όλα μας τα καλοκαίρια στην Ελλάδα. Όμως, χρειαζόσουν τη θάλασσα και τις παραλίες για να γίνουν αξέχαστα τα θερινά σινεμά και οι λουκουμάδες...