Ούζο από τον τόπο σου

Μεγάλωσα σε μια ελληνική συνοικία, είχα Έλληνες φίλους, ελληνικές συνήθειες και πήγαινα σε όλες τις ελληνικές μαζώξεις. Έπινα ούζο. Το έπινα με το βραδυνό, το μεσημεριανό, και είτε το πιστεύετε είτε όχι, το έπινα ακόμα και σε cocktails. Κατά ένα περίεργο τρόπο, ποτέ δεν ήταν εξαιρετική η εμπειρία, αλλά συνέχισα να το πίνω απλά και μόνο επειδή ήμουν Έλληνας.
Ζήσαμε στο Λονδίνο για μερικά χρόνια και φυσικά τρώγαμε σε κάποια από τα πολλά ελληνοκυπριακά εστιατόρια. Ακολουθώντας ακόμα τις ελληνικές μου συνήθειες, εξακολουθούσα να παραγγέλνω το ουζάκι μου. Όμως το βροχερό Λονδίνο είναι το χειρότερο μέρος για να πιεις ούζο, όσο καλοί κι αν είναι οι μεζέδες. Σκεπτόμενος όλα τα μέρη όπου έχω παραγγείλει ούζο, θυμάμαι πολλά εντελώς ακατάλληλα και η εμμονή μου φανερώνει πόσο ξεροκέφαλος ήμουν.
Τελικά γύρισα στην Ελλάδα, όπου και συνταξιοδοτήθηκα και τώρα επιτέλους ξέρω τι πραγματικά είναι το ούζο και τι ήθελα να είναι όλες τις φορές που το δοκίμαζα στο εξωτερικό. Το ούζο δεν είναι κατάλληλο για να ταξιδεύει. Χρειάζεσαι την ελληνική θάλασσα, τον ήλιο, το χταποδάκι στα κάρβουνα, τη χωριάτικη, το ελαιόλαδο, τους φίλους, την ατμόσφαιρα. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια βουτιά, λίγο κάψιμο από τον ήλιο, ένα τραπέζι δίπλα στο κύμα, ένα καραφάκι ούζο, λίγος πάγος και λίγο νερό. Όταν πίνεις ούζο, πίνεις την ουσία της Ελλάδας.
Τώρα καταλαβαίνω τι έλειπε κάθε φορά που το έπινα σε όλα αυτά τα μέρη.
Πολύ απλά το ούζο δεν προσφέρεται σαν εμπειρία μακριά από την Ελλάδα, όσο κι αν το προσπαθήσει κανείς. Το ούζο δεν είναι απλά ένα ποτό, είναι ένα κομμάτι της αληθινής Ελλάδας, της Ελλάδας που εύχομαι να μην αλλάξει ποτέ.