Στον Τροπικό του Φραγκόσυκου

Οι άνθρωποι που πίνουν ένα κρασοπότηρο ωμό λάδι μόλις ξυπνήσουν για να φορτίσουν τις μπαταρίες τους και έχουν ταυτίσει την έννοια της τροφής με το γεμάτο λίπος παστό χοιρινό διακρίνονται από μια υπεροπτική αντιμετώπιση απέναντι στα φρούτα. Γι’ αυτούς, το ξύσμα πορτοκαλιού μέσα στο χωριάτικο λουκάνικο θεωρείται ικανή δόση φρούτου στο διαιτολόγιό τους! Στη συνείδησή τους τα φρούτα προορίζονται περισσότερο για να ταΐζουν τα ζώα τους ή για όσους κάνουν δίαιτα –γεγονός κατάπτυστο και άξιο χλευασμού λόγω του κατοχικού συνδρόμου που τους διακατέχει ακόμα. Δείχνουν μεγαλύτερη προτίμηση στις άγριες εκδοχές τους –όπως είναι τα πεντανόστιμα αγκόρτσα (άγρια αχλαδάκια)– και στα ξερά σύκα, που σε συνδυασμό με τα καρύδια δίνουν αξιοσημείωτη ώθηση στην ενέργειά τους. Αυτά, όμως, που χαίρουν παμψηφεί της αμέριστης εκτίμησης των πάντων είναι τα φραγκόσυκα. Ίσως γιατί, ακριβώς όπως και οι ίδιοι, κρύβουν καλά τα εσωτερικά τους χαρίσματα πίσω από ένα αφιλόξενο περίβλημα και φύονται πάνω σε ένα διόλου υποσχόμενο, θωρακισμένο σαν αστακό κακτοειδές φυτό.

Είναι στ’ αλήθεια γοητευτικό που ανάμεσα σ’ όλα αυτά τα αγκάθια ξεφυτρώνει ένας καρπός τόσο εξωτικός και στο χρώμα αλλά και στη γεύση του. Ένας κάκτος που παραπέμπει σε ερημικά, άνυδρα τοπία της Αλλοδαπής γεννάει κάθε Αύγουστο κάτι τόσο ζουμερό που μπορεί να σε ταξιδέψει μέσω των αισθήσεών σου σε τροπικά κλίματα. Βέβαια, δεν σου παραδίδονται άνευ όρων. Κάθε άλλο. Και το καθάρισμά τους είναι πολύ απαιτητικό και τα κουκούτσια τους πολλά, ώστε να μην σ’ αφήνουν να τα απολαύσεις αβίαστα. Η γλυκόξινη ηδονή που προσφέρουν, όμως, στους γευστικούς σου κάλυκες σε ανταμείβει και με το παραπάνω. Και υπερνικά ακόμα και το γεγονός ότι –αντίθετα με τα ξαδέρφια τους τα σύκα– η υπερβολική τους κατανάλωση μπορεί να σου κλείσει ερμητικά την πόρτα της απαραίτητης καθημερινής ανακούφισης...

Αξιοσημείωτη είναι η ιδιολεκτική άποψη των Κρητών, που τα αποκαλούν «παπουτσόσυκα» επειδή τα φύλλα τους μοιάζουν με σόλες.