Βουστάσια της Ηπείρου

Για παράδειγμα το μοσχάρι. Είχε έναν ιδιαίτερο ρόλο στη λατρεία αρχαίων θεών και συχνά οι θυσίες ξεκινούσαν με τη σφαγή ενός μόσχου.

Στην Οδύσσεια, όλες οι τελετές που συνόδευαν τη θυσία περιγράφονται με λεπτομέρεια. Κόκκινο κρασί χυνόταν πάνω στο καλύτερο κομμάτι, το πόδι, το οποίο τυλιγόταν με λίπος και καιγόταν σε ανοιχτή φωτιά στο δάσος, ως προσφορά στους θεούς. Όμως τα εντόσθια και τα υπόλοιπα κομμάτια κρέατος κόβονταν και περνιόνταν σε σούβλες για να φαγωθούν αργότερα σχεδόν σαν πικνικ. Εάν μια αστική οικογένεια αποφάσιζε να θυσιάσει ένα ζώο, μπορούσε να προσλάβει έναν ειδικό (μάγειρο), ο οποίος όχι μόνο θα έσφαζε αριστοτεχνικά το ζώο, αλλά θα προετοίμαζε το κρέας του για τους εορτασμούς. Η αιτία πίσω από την απουσία του βοδινού κρέατος από τις συνταγές της εποχής δεν είναι άλλη από την ποσότητα κρέατος που μπορούσε κανείς να πάρει από ένα πλήρως ανεπτυγμένο βόδι. Το 400πΧ δεν υπήρχε η δυνατότητα να καταψυχθεί το κρέας, οπότε έπρεπε να καταναλωθεί άμεσα.  

Στην αρχαία Ελληνική κουζίνα, το βοδινό χρησιμοποιούνταν με φειδώ, πράγμα παράξενο, αφού όχι μόνο το επαινούσαν, αλλά ήταν και άμεσα διαθέσιμο. Όπως όλοι οι προηγμένοι πολιτισμοί, έτσι και οι Έλληνες γνώριζαν πώς να χειρίζονται τα κοπάδια και το να έχουν πολλά ζώα εξασφάλιζε την επιβίωση της κοινότητας. Τα κοπάδια βοοειδών ήταν επίσης εύκολο να διατηρηθούν, αφού όπως και άλλα οικόσιτα ζώα, έτσι κι αυτά έβοσκαν στα λιβάδια με μόνη προστασία αυτή των βοσκών και των θεών. Και τη χρειάζονταν, αφού κατά καιρούς, ολόκληρα κοπάδια γίνονταν πολεμική λεία. Τα βοοειδή χρησιμοποιούνταν επίσης για διάφορες εργασίες, όπως φαίνεται σε εικόνες από κεραμικά σκεύη, όπου βόδια φαίνεται να οργώνουν.

Στις μέρες μας η Ήπειρος, διαθέτει πλούτο συνταγών, που προσφέρουν πληθώρα τρόπων χρήσης όλων των μερών του βοδινού. Ο πιο αγαπημένος τρόπος μαγειρέματος του βοδινού στα μάλλον απομονωμένα ορεινά χωριά της Ηπείρου είναι να το βράζουν σε μεγάλα σκεύη μαζί με μια ποικιλία βοτάνων και μπαχαρικών. Δοκιμάστε το!