Τα πρωταρχικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του ψωμιού παίζουν αυτό το ρόλο: Το αλεύρι, από τα δημητριακά, τους καρπούς της θεάς Δήμητρας (=γημήτηρ). Το νερό, πηγή ζωής, το κρατάει φυλακισμένο ο δράκοντας για να αφήσει να κυλήσει, να ποτίσει το σπόρο, ζητάει νέους να τους κατασπαράξει. Κι ο Αϊ-Γιώργης έρχεται καβαλάρης και σκοτώνει το θηρίο φέρνοντας έτσι τη λύτρωση και τη δικαιοσύνη, αλλά και ανοίγοντας τη δυνατότητα του ανθρώπου να καλλιεργεί. Τέλος η φωτιά, που θα κάμει το ζυμάρι ψωμί, προνόμιο θεϊκό, χαρίστηκε στο γένος των ανθρώπων από τον Προμηθέα (αυτόν που προμηθεύει), που την έκλεψε από τους θεούς.
Υπάρχει όμως και ο χρόνος που συντελεί στην εξύψωση του ψωμιού σε τρόφιμο μαγικό και πρωταρχικό. Όχι ο ασήμαντος χρόνος που απαιτείται για να ζυμώσει κανείς ένα δυο κιλά αλεύρι, αλλά ο χρόνος που χρειάζεται η ίδια η ζύμη για να διογκωθεί, ν’ αφρατέψει και στη συνέχεια να ψηθεί.
Το χρόνο και τα πρωταρχικά υλικά του ψωμιού επιχείρησε να παραβιάσει ο άνθρωπος με την αγαθή -προφανώς- πρόθεση να βελτιώσει το βασικό είδος της διατροφής του, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ολέθριο. Κι αν οι επιστήμονες επισημαίνουν την ανάγκη για το καλό, δηλαδή το γνήσιο, ψωμί, η αλλοτρίωση και η μεταλλαγή του ψωμιού αλλοτρίωσε σημαντικά και τη γεύση και την όσφρηση του σύγχρονου ανθρώπου.
Κι έτσι σήμερα "Το Ψωμί" ευελπιστεί να συντελέσει στις προσπάθειες να ξανακερδιθεί αυτή η θεμελιώδης ανθρώπινη τροφή.