Ο Γαύρος σε νέες δόξες.
Καλέ κακομοιράκι; Ασημένιο ψαράκι; Κομψό από τη μάνα σου; Με το φοβερό σωματάκι σου... Τί δόξες περνάς εδώ στην Βαρκελώνη; Τί όμορφα που έχουν αναδείξει και την ζηλευτή σιλουέτα σου , δεν λέω, αλλά και την νοστιμιά σου.
Πώς έγινε εσύ , ένα τόσο ταπεινό ψαράκι να ποζάρεις με αυτοπεποίθηση στην κουζίνα διπλα σε όστρακα και άλλα εντυπωσιακά tapas ; Μήπως σ´ έπιασε ο Ferran Adria στα μαγικά χεράκια του;
Εμείς στην Ελλάδα -από τότε που σε πήραμε είδηση- σ´ έχουμε του κλότσου και του μπάτσου, είτε υπερβολικά ακριβό και σνομπάκι στα κυριλέ εστιατόρια, μόλις τρείς -τέσσερις βία σ´ ένα πιατάκι με λίγο λαδάκι και λεμόνι (...και εικοσιπέντε ευρώ), είτε συμπιεσμένο σε πανάσχημα δοχεία στα σούπερ μάρκετ. Η αδιάφορα τσαλακωμένο και σερβιρισμένο όπως όπως στις ασε -καλύτερα- γνήσιες ψαροταβέρνες...
Εδώ όμως , στη Βαρκελώνη, λάμπεις : στα εστιατόρια των τάπας , ξαπλωμένος νωχελικά , ένας ένας , σαν νεαρός σταρ πάνω στην τραγανή μπαγκέτα με σεντονάκια από ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι και κουβερτούλα ελαφρή από -ακουσον, άκουσον -αλφαλφα!
Μμμ, τι νοστιμιά ! Και βέβαια έτοιμο σε two minutes! Θα συνεχίσω να το λέω : τα πιό απλά πράγματα θέλουν μόνο δυό λεπτάκια για να απογειωθούν! Μια μικρή λεπτομέρεια , λίγο φαντασία , έμπνευση , μεράκι...
(Είναι σίγουρα μόνο ελληνική έννοια το μεράκι; )
TWO MINUTES ANGIE ΓΑΥΡΟΣ ΜΕ ΜΕΡΑΚΙ
Κόβουμε λοξά μια τραγανή λευκή μπαγκέτα .
Διαβάστε την συνταγή στο blog Two Minutes Angie, της Αντζελίνας Καλογεροπούλου