Πού να συνταξιοδοτηθείτε;

Είχα την τύχη να δουλεύω σε μια πολυεθνική εταιρεία και έτσι ζήσαμε σε διάφορες χώρες. Ορισμένες από αυτές ήταν η ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία, η Ισπανία, η Ιταλία, το Μεξικό, η Κολομβία, η Ελλάδα οπότε το σύνολο των επιλογών μας ήταν ευρύ. Αρχίσαμε να αποκλείουμε χώρες για διάφορους λόγους π.χ δεν ήταν ασφαλής, έκανε πολύ κρύο ή δεν αισθανόμασταν άνετοι.
Οι νικήτριες χώρες ήταν το Μεξικό, η Ιταλία και η Ελλάδα, χώρες που κάλυψαν σχεδόν όλες τις ανάγκες μας. Είχαμε κάνει φίλους εκεί και λατρεύαμε το φαΐ, τον τρόπο ζωής, την κουλτούρα, τον κόσμο και τη φυσική ομορφιά του τόπου.
Το Μεξικό ήταν από νωρίς ευνοημένο. Ήταν κοντά στις ΗΠΑ, ζωηρόχρωμο, με μια συναρπαστική προκολομβιανή ιστορία, είχε εξαιρετική αρχιτεκτονική πυραμίδων, είχε έξοχο φαγητό, ζεστούς ανθρώπους, μουσική Mariachi. Ζήσαμε εκεί για δέκα χρόνια και μας άρεσε κάθε στιγμή. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να συνταξιοδοτηθούμε εκεί.
Η Ιταλία είναι μια καταπληκτική χώρα. Το φαγητό είναι καλό, έχει πανέμορφα τοπία, υπάρχει καλό γούστο, ο κόσμος είναι καλαίσθητος, εξεζητημένος και με στιλ, τα σπίτια είναι υπέροχα και τα χωριά όμορφα. Το μέρος δίνει την εντύπωση ότι είναι τρελό και ανοργάνωτο. Πιστεύω ότι το κάνουν για να αποθαρρύνουν τον κόσμο να τους παίρνει στα σοβαρά.
Οι Έλληνες λένε ότι, «όταν ο Θεός δημιουργούσε την Ελλάδα, έβαλε όλη τη λιακάδα, τη θάλασσα, τα ψάρια, τα βουνά, τα φυτά και όλη την ομορφιά εκεί. Όταν οι άγγελοι τον ρωτήσανε γιατί έβαλε τόσα καλά σε ένα μόνο μέρος, ο Θεός απάντησε να μην ανησυχούν διότι θα το κατοικούσαν Έλληνες». Οι Έλληνες μπορεί να είναι οι καλύτεροι στον κόσμο, αλλά και οι χειρότεροι και πολλές φορές είναι το ίδιο άτομο. Αυτό το μοναδικό χαρακτηριστικό είναι που κάνει τη ζωή εδώ συναρπαστική αλλά δημιουργεί και απογοήτευση, δεν είναι όμως ποτέ βαρετή. Δε χρειάζεται να σας πω για την καταπληκτική ομορφιά αυτού του τόπου και την κουλτούρα που αφθονεί. Οπότε η Ελλάδα κέρδισε, αν και παραδέχομαι το ότι είμαι Έλληνας έπαιξε σημαντικό ρόλο. Η Ελληνική λέξη NOSTOS μπήκε στο παιχνίδι. Δεν το μετανιώσαμε, αλλά το λατρέψαμε. Απογοητευόμαστε μερικές φορές, σίγουρα και μας τρελαίνει η γραφειοκρατία. Αλλά όταν πίνεις ένα ποτήρι ούζο καθώς τσιμπάς χταπόδι στη σχάρα και αγναντεύεις το αξιοθαύμαστο Αιγαίο μια καλοκαιρινή μέρα, τα πάντα εξαφανίζονται.
Ένας φίλος Έλληνας μας επισκέφτηκε όταν ζούσαμε στο Μεξικό και το περιέγραψε όπως ήταν η Ελλάδα πριν από 50 χρόνια αλλά με χρώμα. Έτσι ίσως πήραμε ένα  κομμάτι του Μεξικού ενώ ήμαστε αρκετά κοντά στην Ιταλία. Υποθέτω ότι πήραμε αυτό που πάντα θέλαμε˙και τις τρεις χώρες μαζί.