Κρητική παξιμαδοκουλούρα
Στις ταβέρνες της Κάτω Ζάκρου σερβίρουν στους ξένους τουρίστες κομμένες τομάτες πάνω σε αυτές τις στρογγυλές κριθαρένιες παξιμάδια με ελαιόλαδο και ρίγανη.
Στα χωριά γύρω από το Ρέθυμνο χρησιμοποιείται η ονομασία ""κουκουβάγια"", η οποία ενδεχομένως οφείλεται στο γεγονός ότι το στρογγυλό σχήμα των παξιμαδιών προσομοιάζει στα μάτια της κουκουβάγιας.
Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι, αν γευτείτε έστω και μία φορά αυτό το ορεκτικό, θα γίνει το αγαπημένο σας πρώτο πιάτο.
Η παξιμαδοκουλούρα απαντά στους καταλόγους όλων των ταβερνών του νησιού και αποτελεί ένα από τα πολλά παραδείγματα παραδοσιακών μεζέδων που έχουν αναχθεί σε νοστιμότατες λιχουδιές.
Print
EmailΣυστατικά:
Ντάκος, Κουκουβάγια
1 μεγάλο κριθαρένιο παξιμάδι ή παξιμάδι ολικής άλεσης
2 κουταλιές ελαιόλαδο
1 μεγάλη τομάτα (ή δύο μικρότερες), κομμένες σε φέτες
1 κουταλιά της σούπας μυζήθρα, ανθότυρο ή φέτα μαλακή, γλυκιά
1 κουταλάκι του γλυκού ρίγανη ή μαντζουράνα
1 σκελίδα σκόρδο, κοπανισμένο (προαιρετικά)
Οδηγίες:
Βρέχετε το παξιμάδι και από τις δύο πλευρές με νερό βρύσης για να μαλακώσει λίγο. Χύνετε 1 κουταλάκι του γλυκού ελαιόλαδου πάνω στο παξιμάδι, και εν συνεχεία προσθέτετε την κομμένη ντομάτα και το άλλο κουταλάκι του γλυκού ελαιόλαδου, θρυμματίζετε το τυρί από πάνω και βάζετε τα μπαχαρικά, αλάτι και πιπέρι.
Αν σας αρέσει το σκόρδο, το ανακατεύετε με την τομάτα, (αν και στην Κρήτη, αυτό δεν συνηθίζεται). Πρόκειται για έναν γευστικότατο μεζέ, χορταστικό, τραγανιστό, πικάντικο και αφράτο.
Μπορείτε επίσης να τρίψετε ένα παξιμάδι μέσα στη χωριάτικη σαλάτα: μικρά χοντρά κομμάτια ώριμης αλλά σκληρής τομάτας, λεπτοκομμένη πράσινη πιπεριά, λίγο αγγούρι κομμένο σε κύβους, αρκετό κρεμμύδι κομμένο σε φέτες , μια πρέζα κάπαρη, λίγες μαύρες ελιές, λίγα βλασταράκια αντράκλας αν έχετε, ένα κλαδάκι βασιλικό, λίγο μαϊντανό προαιρετικά, και φέτα μαλακιά ή μυζήθρα. Ρίχνετε από πάνω όσο ελαιόλαδο θέλετε, ξίδι αν σας αρέσει και λίγη ρίγανη, αν δε χρησιμοποιείτε βασιλικό. Αυτός ο συνδυασμός μοιάζει πολύ με το ανδαλουσιανό γκαθπάτσο και τις σαλάτες της Απουλίας και της Τοσκάνης.
Αν τα υλικά είναι φρέσκα, δεν πρόκειται ποτέ να βαρεθείτε αυτή τη σαλάτα, αλλά αν πέσετε πάνω στη συνηθισμένη μπαγιάτικη εκδοχή της που σερβίρουν στις ταβέρνες, όπου τα λαχανικά έχουν κοπεί από το πρωί και λείπουν όλα τα επιπλέον συστατικά, μπορεί να σας αφήσει αδιάφορους.
