Η ιστορία του τυριού

Η ιστορία του τυριού αρχίζει το 8.000 π.Χ. στα οροπέδια του Ιράν, όταν για πρώτη φορά πάνω στον πλανήτη εξημερώθηκαν τα πρώτα μηρυκαστικά. Χίλια χρόνια μετά στην βόρειο Ευρώπη εξημερώνεται η άγρια αγελάδα και τα ζώα αυτά αποτέλεσαν τα πρώτα κοπάδια που οι νομάδες χρησιμοποιούσαν για το κρέας τους και το γάλα τους. Στην 4η χιλιετηρίδα π.Χ. εμφανίζεται η κατσίκα και η προβατίνα στις ακτές της Μεσογείου. Η ιστορία του τυριού ταυτίζεται αλλά και εξελίσσεται με αυτήν της Ευρώπης.

Πρώτη μαρτυρία διατροφής με γάλα μηρυκαστικού είναι αυτή της ελληνικής μυθολογίας όταν ο Δίας κυνηγημένος από τον πατέρα του τρέφεται με γάλα από την κατσίκα Αμάλθεια. Ο μύθος λέει ότι όταν ο Δίας θέλοντας να χαρίσει την τέλεια αθανασία στο γιο του Ηρακλή, ζήτησε από την ΄Ήρα να τον θηλάσει. Η ζηλιάρα σύζυγος αρνήθηκε μια και ο Ηρακλής δεν ήταν δικό της παιδί. Τότε με διαταγή του Δία οι ουρανοί άρχισαν να τρέχουν γάλα για να θηλάσει το παιδί. Από τότε έμειναν στον ουρανό οι "Γαλαξίες". Ο Όμηρος στην "Οδύσσεια" περιγράφει λεπτομερώς τον βοσκό και τυροκόμο "Πολύφημο", ενώ περιγράφει και τα τυράκια που ωρίμαζαν μέσα στην σπηλιά.

Ο Αριστοτέλης και ο Διοσκουρίδης έδωσαν τις πρώτες συνταγές για την παραγωγή τυριού. Στην αγορά των Αθηνών υπήρχε χώρος ειδικά αφιερωμένος στα τυριά.

Στην αρχαία Σπάρτη υπήρχε ολόκληρη τελετουργική γιορτή με επίκεντρο την κλοπή τυριών. Αργότερα οι Ρωμαίοι υπήρξαν σπουδαίοι τυροκόμοι αλλά και φίλοι του τυριού. Κατακτώντας την Ευρώπη και τον τότε γνωστό κόσμο έμαθαν στους ντόπιους κατοίκους την τυροκομία.

Στα χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, στον Ελληνικό χώρο η τυροκομία ήταν πολύ εκτεταμένη. Οι λίγες μαρτυρίες που έχουμε ομιλούν για το βλάχικο τυρί, τις μυζήθρες (απ’ όπου πήρε το όνομά του και ο Μυζηθράς – Μιστράς). Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας στα βουνά της Ηπειρωτικής Ελλάδας και των νησιών, η παράδοση συνεχίστηκε αμείωτα.

Στο τέλος του 19ου αιώνα, το νεοσύστατο ελληνικό κράτος με τους υπουργούς του και ιδιαίτερα του Εμμανουήλ Μπενάκη, αντελήφθη την οικονομική σημασία της κτηνοτροφίας και μαζί με τον διαπρεπή τυροκόμο Ραϋμόνδο Δημητριάδη εκπαίδευσε τους νέους τυροκόμους της χώρας. Αργότερα οι επίσης μεγάλοι τυροκόμοι Ζυγούρης και Πολυχρονιάδης συνέχισαν το έργο του, διασχίζοντας τη χώρα για να εκπαιδεύσουν νέους στην τέχνη της τυροκομίας. Λίγα χρόνια μετά, συγκροτήθηκε η Εθνική Επιτροπή Γάλακτος η οποία ακόμα και σήμερα προωθεί με κάθε τρόπο τα συμφέροντα των τυροκόμων.