Λήμνος, ένα ξεχασμένο Κυκλαδονήσι στο Β.Α. Αιγαίο

Τοπίο ξερό Κυκλαδίτικο, νερά γαλαζοπράσινα, ψιλή άμμος και ένα ελαφρύ μελτεμάκι να σε δροσίζει κάτω από έναν καυτό καλοκαιρινό ήλιο.
Μακριές αμμουδιές με ομπρέλες που και πού και παιδιά να παίζουν με κουβαδάκια φτιάχνοντας κάστρα με την λεπτή χρυσαφένια άμμο.

Η Λήμνος σας έχει αγκαλιάσει με τις ομορφιές της και θα σας κρατήσει σφιχτά σφιχτά  μέχρι να δώσετε την υπόσχεση ότι θα ξαναγυρίσετε όσο το δυνατόν γρηγορότερα στην αγκαλιά της.
Το νησί θυμίζει Ελλάδα του 1960 με ανθρώπους καλοσυνάτους, γελαστούς, σπίτια παλιά με κεραμίδια, συντηρημένα βαμμένα και καθαρά.

Το παλιό κάστρο δεσπόζει στον κόλπο της Μύρινας χωρίζοντας την πρωτεύουσα στον Ρωμαίικο γιαλό με τα αρχοντικά παλιά σπίτια και στον Τούρκικο γιαλό με τα κλασσικά καθημερινά αστικά σπιτάκια.

Και τα δύο μέρη έχουν την ιδιαίτερη ομορφιά τους και ενώνονται με τον εσωτερικό εμπορικό δρόμο που είναι σκεπασμένος με  μία πέργκολα από γιασεμιά και αναρριχώμενες πρασινάδες.

Οι παραλίες πολλές και διαφορετικές αλλά οι περισσότερες με ψιλή κυκλαδίτικη άμμο και πεντακάθαρα γαλαζοπράσινα νερά.
Το Πλατύ, ο Θάνος, ο Αγ. Ιωάννης στον Κάσπακα, το Γομάτι στα βόρεια του νησιού, ο Νεβγάτης, το Φαναράκι και το Χαβούλι στον Μούδρο και πολλές άλλες. Οι ντόπιοι τις υπολογίζουν σε 102 με τις πιο πολλές να είναι αμμουδερές.
Στα Βόρεια του νησιού οι περίφημες  Αμμοθίνες  απλώνονται σε 70 στρέμματα  από χρυσαφένια βουνά άμμου που νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κάποια έρημο της Β. Αφρικής με λευκά κρινάκια, λυγαριές, θυμάρια και πικροδάφνες.

Ταβερνάκια απλά καθημερινά με φρέσκα ψάρια και ζωντανούς αστακούς σε τιμές  καϊκιού.

Λαχανικά και ζαρζαβατικά από τοπικά μποστάνια με γεύση ασυνήθιστη, γλυκιά και ζωντανή φέρνοντας μνήμες παιδικές. Πατάτα φρέσκια ξεροτηγανισμένη, τραγανή που δεν μπορείς να σταματήσεις να την τσιμπολογάς.

Τα τοπικά προϊόντα του νησιού πολλά και φημισμένα.Το Λημνιώτικο κρασί από Μοσχάτο Αλεξανδρείας ποικιλία ξακουστή και ιδιαίτερη έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο.
Πασίγνωστα επίσης και τα γαλακτοκομικά με το καλαθάκι να κλέβει την παράσταση και κατά πόδας να ακολουθούν  το μελίχλωρο, το κασκαβάλι, την φέτα ΠΟΠ, από το τυροκομείο του Χρυσάφη, τα φλωμάρια (τοπική χυλοπίτα) και τέλος το μέλι, τα παξιμάδια και τα γλυκά.

Έφυγα,  αφήνοντας μία υπόσχεση στο νησί του Ηφαίστου, ότι κάθε καλοκαίρι θα είναι από εδώ και πέρα, ένας σίγουρος προορισμός για  μοναδικές διακοπές χαλάρωσης και ηρεμίας.