Οι πρώτες μου διακοπές στην Ελλάδα

Το πρώτο μας ταξίδι στην Ελλάδα ήταν το 1964, όταν πήγαμε να επισκεφτούμε την θεία μου (αδερφή του πατέρα μου) και τα ξαδέρφια μου στην Αιδηψό. Ο παππούς μου κατέληξε εκεί από τη Μικρά Ασία, προφανώς όχι από επιλογή. Φτάσαμε την εβδομάδα πριν το Πάσχα, σκοπεύοντας να μείνουμε για μία ή δύο μέρες. Είχαμε ένα πολύ φιλόδοξο πρόγραμμα να ακολουθήσουμε και όχι αρκετό χρόνο. Μας πίεσαν να μείνουμε μέχρι το Πάσχα, αλλά δεν είχαμε πολλά ρούχα μαζί μας, αφού τα είχαμε αφήσει στη θεία μου στην Αθήνα. Παρ’ όλα αυτά μείναμε.

Την Παρασκευή πήγαμε στην εκκλησία και το Σάββατο το βράδυ σχεδιάζαμε να πάμε στην εκκλησία αλλά εγώ χρειαζόμουν ένα κουστούμι. Η θεία μου ήρθε και με βρήκε με ένα δικό μου κουστούμι που είχε στείλει η μητέρα μου ( τη δεκαετία του ’60 εμείς οι ελληνοαμερικανοί στέλναμε ρούχα και άλλα αγαθά στους συγγενείς μας στην Ελλάδα), έτσι και το κουστούμι μου δεν αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη, αν και το έψαχνα στο σπίτι λίγο πριν φύγουμε για Ελλάδα. Η μητέρα μου ήταν πιο γρήγορη από μένα και το έστειλε στην Ελλάδα πριν το καταλάβω, αφού μάλλον δεν το είχα φορέσει τελευταία.

Η Jeannine, η σύζυγός μου, είχε αρκετά ρούχα μαζί της, μια και οι γυναίκες πάντα παίρνουν περισσότερα από τους άντρες. Μέχρι τώρα, καμία έκπληξη. Φτάνουμε στην εκκλησία και η Jeannine αρχίζει να αναγνωρίζει διάφορα ρούχα, της αδερφής μου, της μητέρας μου, του πατέρα μου. Ακόμα και ένα φόρεμα που η αδερφή μου φόρεσε μόλις πριν ένα μήνα. Φαίνεται ότι όλα τα ρούχα που έστελνε η μητέρα μου πιάσανε τόπο. Όλοι στο χωριό φορούσαν ρούχα που αναγνώριζα. Το αγαπημένο μου ροζ λευκό μπλουζάκι το φορούσε ο ίδιος ο δήμαρχος κι ας το έψαχνα εγώ στην Αμερική.

Φυσικά νιώσαμε ακόμη πιο πολύ σαν στο σπίτι μας. Συναντήσαμε την οικογένειά μας στην Ελλάδα για πρώτη φορά και νιώσαμε οικειότητα με όλα αυτά τα γνωστά ρούχα να φοριούνται γύρω μας. Ακόμα και σήμερα όταν σπάνια πηγαίνουμε στην εκκλησία, ψάχνω να βρω τα δικά μας ρούχα, αλλά αυτές οι μέρες έχουν περάσει για πάντα. Παρεμπιπτόντως, οι ακρογιαλιές και ο ήλιος είναι μοναδικά και ένα ουζάκι με χταποδάκι δίπλα στη θάλασσα είναι αχτύπητα. Όμως το να συναντάς τα ρούχα της οικογένειας 3000 μίλα μακριά από το σπίτι σου είναι οι πιο ξεχωριστές διακοπές.